De vrije vlucht van een vogel wordt vaak met vrijheid geassocieerd, ook ik vind het prachtig om naar te kijken. Niet voor niets ben ik al jaren vrijwilliger bij een roofvogelhouder en train ik mijn eigen uiltje Pruttel, hier met mij op de foto.

Maar vrijheid kun je ook beleven zonder vleugels… In mijn geval met wielen. Mijn hele jeugd heb ik – al dan niet met hulpmiddelen – bijna alles gelopen. Toen ik na mijn pubertijd steeds meer gebruik van mijn rolstoel ging maken had vooral de buitenwereld daar allerlei ideeën over; wat erg voor je. Daar ben je te jong voor. Wat zonde.

Zelf heb ik dat altijd heel anders ervaren, net als de meeste mensen in mijn directe omgeving. Waarom? Omdat de rolstoel mij vrijheid gaf! Ik hield meer energie over, had minder pijn en kon veel verder (zelfstandig) bewegen. Meedoen.

Een rolstoel is een hulpmiddel, het woord zegt het eigenlijk al; een middel dat mij helpt. Mij helpt om mijn leven te leiden zoals ik dat wil en zoals dat bij mij past. Mijn rolstoel is zeker geen beperking, dat is hooguit de manier waarop anderen ermee omgaan. En dat is dan weer precies iets waar ik als spreker mensen mee vooruit kan helpen.